Jeśli pracownik uzyskał orzeczenie stwierdzające jego stopień niepełnosprawności, to ma prawo do skrócenia czasu pracy bez obniżenia wynagrodzenia – czytamy w Rzeczpospolitej.
Jak informuje dziennik, czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może przekraczać ośmiu godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo, a zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności jest krótszy i nie może przekraczać siedmiu godzin na dobę oraz 35 godzin tygodniowo.
Wskazane normy czasu pracy mają charakter sztywnych i nie mogą być przekraczane. Ponadto osoba niepełnosprawna nie może być zatrudniona w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych. Przepis ten nie dotyczą tylko zatrudnionych przy pilnowaniu (np. dozorców czy portierów) oraz osób, wobec których lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku lekarz sprawujący opiekę nad tą osobą wyraził zgodę na pracę w zwykłym wymiarze czasu pracy.
Wymiar skróconego czasu pracy obowiązuje pracodawcę od dnia następującego po przedstawieniu mu orzeczenia o niepełnosprawności danego pracownika.
Mimo obniżonego wymiaru czasu pracy pracownikom niepełnosprawnym nie można obniżać wynagrodzenia ustalanego w stawce miesięcznej. A zatem pracownik niepełnosprawny zatrudniony w obowiązującym dla niego wymiarze czasu pracy nie powinien stracić z tego powodu na wynagrodzeniu. Potwierdzał to także Sąd Najwyższy w uchwale z 18 kwietnia 2000 r. (III ZP 6/00).
Jeśli pracodawca ustali w umowie o pracę z pracownikiem niepełnosprawnym w stopniu umiarkowanym ośmiogodzinny dzień pracy zamiast zgodnego z prawem siedmiogodzinnego, to wówczas za każdą przepracowaną ósmą godzinę pracownik ten ma prawo do wynagrodzenia w wysokości 1/7 dziennego wynagrodzenia wynikającego z umowy i do dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych (SN z 6 lipca 2005 r., III PK51/05).
Więcej w Rzeczpospolitej z 24 sierpnia 2010 r.