Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (wyrok z 13 lipca 2010 r., I SA/Wr 538/10) podkreślił, że wydatki na rzecz pracowników uznawane są przez ustawodawcę za koszt, mimo że nie da się ich bezpośrednio przyporządkować do faktycznie uzyskiwanych przychodów.

Obowiązek przekazywania określonych świadczeń nakładają ponadto na pracodawcę przepisy prawa pracy. Skoro zatem sąd zasądził od zakładu pracy na rzecz pracownika świadczenie, do którego pracodawca się zobowiązał w umowie o pracę, to stanowi ono koszt uzyskania przychodu w momencie wypłaty. W takim wypadku nie ma znaczenia fakt, że płatność jest dokonywana na rzecz osoby, która nie jest aktualnie zatrudniona.
 
W art. 16 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT wyłączono z kosztów jednorazowe odszkodowania z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych w wysokości określonej przez właściwego ministra. Wynika z tego, że normodawca dostrzega związek między świadczeniami odszkodowawczymi na rzecz pracowników a uzyskaniem przychodów, lecz postanowił konkretną kategorię odszkodowań wyłączyć z kosztów podatkowych. Przepis art. 16 ust. 1 pkt 16 ustawy o CIT dotyczy wyłącznie jednorazowych odszkodowań, o których mowa w ustawie o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Nie odnosi się do innych odszkodowań, nawet jednorazowych, wypłacanych przez zakład pracy na podstawie innych przepisów.