Czy pracownik powinien płacić podatek od dodatkowych świadczeń wynikających ze zmiany miejsca świadczenia pracy – pyta Rzeczpospolita.
Jak czytamy w dzienniku, zgodnie z art. 21 ustawy o PIT zwolnione od podatku są kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie do wysokości 200 proc. wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.
Niektórzy pracodawcy chcieliby zastosować ten przepis do osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, które czasowo zostały przeniesione do pracy w innej miejscowości. Orzecznictwo jednoznacznie wskazuje, że nie jest to możliwe.
Przykładem jest wyrok NSA z 20 marca 2009 r. Podkreślił on, że nie można porównywać sytuacji prawnej osób zatrudnionych na umowy o pracę z funkcjonariuszami pozostającymi w stosunku służbowym. Zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 ustawy o PIT dotyczy tylko tych ostatnich. To dlatego, że w stosunku do pracowników firma nie dokonuje „przeniesienia służbowego”. Kodeks pracy nie posługuje się bowiem takim pojęciem. Jest w nim jedynie mowa o zmianie miejsca świadczonej pracy.
W myśl art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o PIT zwolniony od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym, do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju. Tym samym przepisy prawa podatkowego nie przewidują zwolnienia od opodatkowania PIT dodatku za rozłąkę wypłacanego pracownikom przeniesionym do pracy w innej miejscowości na stałe. Wówczas kwota taka jest przychodem ze stosunku pracy i trzeba od niej odprowadzać podatek.
Art. 21 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT stanowi, że zwolniona od podatku jest wartość świadczeń ponoszonych przez pracodawcę z tytułu zakwaterowania pracowników w hotelach pracowniczych i kwaterach prywatnych wynajmowanych na cele zbiorowego zakwaterowania do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 500 zł. Pod pojęciem zakwaterowania pracownika w „hotelu pracowniczym” rozumieć należy udostępnienie mu w budynku typu hotelowego lokalu przeznaczonego na okresowy pobyt pracowników. Nie ma tutaj znaczenia, do kogo należy hotel, w którym pracodawca udostępnia pomieszczenia. Zwolnieniem objęte są zarówno sytuacje, w których hotel prowadzony jest przez zakład pracy, jak i przypadki, w których prowadzony jest on przez inny podmiot, od którego zakład pracy wynajmuje miejsca hotelowe.
Zwolnienie to ma zastosowanie do pracowników, których miejsce zamieszkania jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie korzysta z podwyższenia kosztów uzyskania przychodów.
Zdarza się, że pracodawca nie zapewnia czasowo przeniesionemu pracownikowi zakwaterowania, a w zamian wypłaca mu dodatek pieniężny lub zwraca koszty związane z wynajęciem mieszkania. Te kwoty nie korzystają ze zwolnienia – są opodatkowane tak jak inne składniki wynagrodzenia. Potwierdza to orzeczenie NSA z 26 lutego 2000 r.
Więcej w Rzeczpospolitej z 28 września 2010 r.