O tym, jak zwinąć nie przynoszący satysfakcji biznes, decyduje jego rodzaj, wielkość oraz forma, w jakiej jest prowadzony. W każdym przypadku trzeba się liczyć z wizytami w kilku urzędach.
Jak donosi Rzeczpospolita, przedsiębiorcy prowadzący indywidualną działalność muszą się wyrejestrować w tej samej ewidencji, w której otwierali firmę. Sama procedura w gminie, podobnie jak start w biznesie, nie jest skomplikowana. Więcej formalności jest przy zamykaniu spółek.
Wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej następuje w drodze decyzji administracyjnej. Organ ewidencyjny przekazuje tę informację przedsiębiorcy, a także urzędowi statystycznemu oraz urzędowi skarbowemu właściwemu ze względu na ostatnie miejsce zamieszkania. Powinien to zrobić w terminie 14 dni od daty ostatecznej decyzji o wykreśleniu wpisu z ewidencji gminnej. Likwidację w gminie trzeba zgłaszać w ciągu 14 dni od dnia rzeczywistego zakończenia działalności firmy, a nie zapowiadać zamknięcie na przyszłość.
Nawet osoba prowadząca indywidualną działalność, decydując się na jej zamknięcie, musi się liczyć z dość skomplikowanymi rozliczeniami podatkowymi. Na zakończenie robi remanent towarów i wyposażenia, wylicza dochód i płaci PIT. Remanent jest też potrzebny do rozliczenia VAT. Jeśli więc właściciel firmy nie zamierza definitywnie likwidować działalności, lepiej skorzystać z możliwości jej zawieszenia.
Jeżeli w skład spółki cywilnej wchodzi tylko dwóch wspólników, to wystąpienie jednego z nich powoduje, że spółka przestaje istnieć. Jedna osoba nie może bowiem prowadzić działalności w takiej formie. Po wystąpieniu wspólnika ze spółki każdy z nich musi dokonać zmian w ewidencji działalności gospodarczej. Wspólnik, który wystąpił ze spółki, a nie zamierza kontynuować działalności, powinien wyrejestrować się z ewidencji. Ten, który nadal chce prowadzić działalność, powinien zdecydować o formie, w jakiej zamierza ją kontynuować i dokonać odpowiedniego wpisu. Trzeba też rozliczyć majątek spółki i dokonać rozliczeń z fiskusem.
Przy zgodzie wszystkich wspólników metodą na rozwiązanie spółki z o.o. jest podjęcie przez zgromadzenie wspólników uchwały o jej likwidacji. Musi być ona zaprotokołowana przez notariusza. Likwidator czy likwidatorzy są powoływani uchwałą wspólników i w większości przypadków pochodzą z ich grona. Po uchwale trzeba dokonać zgłoszenia do sądu rejestrowego. Likwidatorzy mają obowiązek opublikowania ogłoszenia o rozwiązaniu spółki i otwarciu likwidacji.
Wyrejestrowania siebie jako osoby ubezpieczonej, tak samo zresztą jak i pracowników, trzeba dokonać samodzielnie, składając ZUS ZWUA w terminie 7 dni od daty, od której wygasł tytuł do ubezpieczeń. Dodatkowo, gdy pracownicy zgłosili do ubezpieczenia zdrowotnego członków swojej rodziny, to wraz ze zgłoszeniem ich wyrejestrowania pracodawca przekazuje także informacje o tym, że te dodatkowe osoby nie będą już podlegać ubezpieczeniu.
Więcej zachodu zajmie likwidacja spółek handlowych. Przy zgodzie wszystkich wspólników metodą na rozwiązanie spółki z o.o. jest podjęcie przez zgromadzenie wspólników uchwały o jej likwidacji. Musi być ona zaprotokołowana przez notariusza.
Sąd rejestrowy wydaje postanowienie o otwarciu likwidacji i od jego uprawomocnienia się likwidacja jest prowadzona pod dotychczasową firmą spółki z dopiskiem „w likwidacji”.
Zamknięcie firmy na ogół nie oznacza ucieczki od długów, zwłaszcza wobec fiskusa i ZUS.
Osoba fizyczna zamykająca swoją działalność musi pamiętać, że jeśli była komuś coś winna jako przedsiębiorca, to nie przestaje być dłużnikiem tylko dlatego, że się wyrejestrowała z ewidencji. Zawarte umowy cały czas ją obowiązują. Musi więc spłacać kredyty czy pożyczki. To samo dotyczy wspólników spółki cywilnej.
Natomiast zaległe podatki należne od spółki osobowej mogą być ściągnięte z majątku wspólników i trudno będzie się im od tego uwolnić. To samo dotyczy zaległości wobec ZUS.
Więcej w Rzeczpospolitej z 19 października 2010 r.