1. Prawo do dłuższego urlopu.

Każdy pracownik, z wyjątkiem osoby wykonującej pracę w pierwszym roku zatrudnienia, ma prawo do 20 lub 26 dni urlopu wypoczynkowego. Dłuższy wymiar urlopu przysługuje osobom, które są zatrudnione co najmniej 10 lat. Pracownik nie musi jednak przepracować dekady, aby otrzymać prawo do dłuższego, płatnego odpoczynku. Szybciej uzyska on dłuższy urlop, jeśli ukończy naukę w szkole. Do stażu pracy, od którego zależy wymiar odpoczynku, wlicza się bowiem okresy kształcenia.

2. Nauka lub szkolenie za zgodą firmy.

Pracownik może skorzystać z płatnego czasu wolnego od pracy, jeżeli za zgodą pracodawcy lub na jego wniosek rozpocznie naukę. W takim przypadku uzyska prawo do płatnych zwolnień z części dni pracy oraz urlopów szkoleniowych. Z kolei urlop szkoleniowy wyniesie 6 dni dla pracownika przystępującego do egzaminów eksternistycznych, egzaminu maturalnego lub egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe lub 21 dni na ostatnim roku studiów.

3. Płatne przerwy w pracy.

Przepisy umożliwiają pracownikom korzystanie z przerw w pracy, za które przysługuje im wynagrodzenie. Każdy zatrudniony wykonujący pracę co najmniej sześć godzin dziennie ma prawo do 15-minutowej przerwy wliczanej do czasu pracy. Z kolei pracownica, która karmi dziecko piersią, ma prawo do dwóch półgodzinnych przerw w pracy. Osobom niepełnosprawnym przysługuje z kolei płatna, 15-minutowa przerwa na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek.
 
4. Płatne zwolnienia.

W określonych sytuacjach życiowych, pracownikowi przysługują zwolnienia od pracy, czyli tzw. urlopy okolicznościowe. Zgodnie z prawem takie dni wolne nie są urlopami, a jedynie usprawiedliwioną nieobecnością w pracy. Za niektóre z tych zwolnień przysługuje wynagrodzenie lub rekompensata pieniężna, np. za oddanie krwi. Z kolei rekompensata utraconych zarobków przysługuje pracownikowi np. w razie konieczności uczestniczenia w akcjach ratowniczych i wypoczynku po nich  lub stawienia się na wezwanie organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sądu, prokuratury, policji albo organu prowadzącego postępowanie w sprawach o wykroczenia.

5. Zwolnienia z powodu choroby.

Pracownik nie musi świadczyć pracy w okresie choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną. Za czas niezdolności do pracy z tego powodu trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego  pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia. Pełna pensja przysługuje mu natomiast np. w razie niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem w drodze lub z pracy.

6. Prawo opieki nad dzieckiem.

Pracownik nie musi świadczyć pracy także w razie konieczności sprawowania opieki nad chorym dzieckiem lub członkiem rodziny. Oprócz zasiłku chorobowego ZUS wypłaca bowiem też zasiłek opiekuńczy. Ten zasiłek jest kierowany głównie do pracujących rodziców, którzy muszą zwolnić się z pracy, aby sprawować opiekę nad chorym dzieckiem lub członkiem rodziny.