Do nielimitowanych darowizn na działalność charytatywno-opiekuńczą stosuje się odpowiednio art. 26 ust. 7 ustawy o PIT i art. 18 ust. 1c ustawy o CIT. Wynika z nich, że wysokość darowizny musi być udokumentowana:

– dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego,

– w przypadku darowizny innej niż pieniężna – dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.

Ponadto, żeby w całości odliczyć nielimitowaną darowiznę kościelną, trzeba spełnić też inne warunki, wynikające już z ustawy o stosunku państwa do Kościoła katolickiego:

– darczyńca musi mieć pokwitowanie odbioru wystawione przez kościelną osobę prawną,

– kościelna osoba prawna musi przedstawić darczyńcy – w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny – sprawozdanie o przeznaczeniu jej na działalność charytatywno-opiekuńczą.

Podatnik może odliczać jednocześnie dwie darowizny na cele kościelne. Oprócz tej nielimitowanej – na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, także drugą – na cele kultu religijnego. Jej wysokość nie może przekroczyć:

–  6 proc. dochodu w wypadku osób fizycznych (art. 26 ust. 1 pkt 9 lit b ustawy o PIT),

–  10 proc. dochodu w wypadku osób prawnych (art. 18 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT).

Szczodry podatnik musi jednak pamiętać, że jeśli przekazuje darowizny na różne cele, to łączna kwota tych odliczeń nie może przekroczyć w roku 6 proc. jego dochodu gdy jest osobą fizyczną i 10 proc. jego dochodu gdy jest osobą prawną.

Trzeba też pamiętać, że jeżeli przedmiotem darowizny są towary opodatkowane VAT, to za kwotę darowizny uważa się wartość towaru wraz z podatkiem od towarów i usług, ale w części przekraczającej kwotę podatku naliczonego, którą podatnik miał prawo odliczyć.