Jak czytamy w Rzeczpospolitej, środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych muszą być gromadzone na osobnym rachunku bankowym. Administruje nimi pracodawca. Nie podlegają egzekucji, a niewykorzystane w danym roku kalendarzowym przechodzą na rok następny. Odpisy i zwiększenia stanowią koszt uzyskania przychodu dla zakładu pracy, o czym wprost stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o zfśs.
Jak wyjaśnia dziennik, możliwość obciążenia kosztów działalności odpisami wraz ze zwiększeniami wynika również z przepisów podatkowych. I tak nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zfśs obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek funduszu.
Oznacza to, że jeżeli nawet pracodawca naliczył odpisy, a nie przelał ich na konto funduszu, nie może obciążyć nimi kosztów uzyskania przychodów. Za to ma prawo uznać za koszty podatkowe odpisy spóźnione, czyli wpłacone po terminie.
Do kosztów uzysku można również zaliczyć odpisy w wysokości wyższej niż ustawowa, jeśli tak przewiduje np. układ zbiorowy pracy i pod warunkiem że środki znalazły się na rachunku funduszu (Interpretacja dyrektora Izby Skarbowe) w Katowicach z 28 kwietnia 2010, IBPBI/2/423-226/10/MO).
Firmy, które nie mają obowiązku tworzenia zfśs ze względu na liczbę zatrudnianych osób nieprzekraczającą 20 w przeliczeniu na pełne etaty, u których jednak taki fundusz istnieje, nie muszą otwierać osobnego rachunku bankowego i tam przekazywać pieniędzy. Ale jeśli chcą zaliczać w koszty uzyskania odpisy i zwiększenia, nie mają innego wyjścia, niż taki rachunek otworzyć i wpłacać naliczane kwoty.
Więcej w Rzeczpospolitej z 13 maja 2011 r.