– jej niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia lub w okresie równorzędnym z okresem zatrudnienia albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Wymagany do nabycia renty okres składkowy i nieskładkowy uzależniony jest od wieku, w którym powstała niezdolność do pracy. I tak warunek ten uważa się za spełniony, gdy okres składkowy i nieskładkowy wynosi:

– 1 rok – jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat,

– 2 lata – jeżeli niezdolność do pracy powstała w okresie po ukończeniu 20 roku życia a przed ukończeniem 22 roku życia,

– 3 lata – jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 roku życia a przed ukończeniem 25 roku życia,

– 4 lata – jeżeli niezdolność do pracy powstała w okresie po ukończeniu 25 lat życia a przed ukończeniem 30 lat życia,

– 5 lat – jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

W tym ostatnim wypadku pięcioletni okres musi przypadać na ostatnie dziesięć lat przed dniem powstania niezdolności do pracy lub przed dniem złożenia wniosku o rentę. Przy ustaleniu tego dziesięciolecia nie uwzględnia się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, szkoleniowej i rodzinnej.

U osób, u których niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 30 lat, uwzględnia się okresy składkowe i nieskładkowe z okresu całego życia zawodowego. A gdy dana osoba nie ma wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego uzależnionego od wieku, w którym powstała niezdolność do pracy, warunek jego posiadania uważa się za spełniony, jeżeli osoba ta została zgłoszona do ubezpieczenia przed ukończeniem 18 lat albo w ciągu sześciu miesięcy po ukończeniu nauki w szkole ponadpodstawowej lub w szkole wyższej, i pozostawała w ubezpieczeniu do dnia powstania niezdolności do pracy bez przerwy bądź z przerwami nieprzekraczającymi łącznie sześciu miesięcy.

Więcej w Rzeczpospolitej z 6 czerwca 2011 r.