Na innych zasadach rozpoznaje się obowiązek podatkowy w imporcie usług, dla których miejsce świadczenia ustalane jest na podstawie art. 28b ustawy o VAT, a na innych dla usług, dla których miejsce świadczenia ustalane jest według np. art. 28e czy 28f ustawy o VAT.

Jak czytamy w Rzeczpospolitej w pierwszym przypadku, gdy dochodzi do importu usług na podstawie art. 280, termin powstania obowiązku podatkowego należy określać z uwzględnieniem art. 19 ust. 19a i 19b ustawy o VAT. Zasady te stosuje się w każdym przypadku, gdy import usług rozliczany jest na zasadzie mechanizmu odwrotnego obciążenia (reverse charge).

Z art. 19 ust. 19a ustawy o VAT wynika, że w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ich wykonania.
W art. 19 ust. 19a pkt 1 i 2 ustawodawca wprowadził szczególne zasady rozpoznawania obowiązku podatkowego dla usług ciągłych wykonywanych w określonych okresach rozliczeniowych. Z interpretacji wydawanych przez organy podatkowe wynika , że usługi można uznać za wykonywane w sposób ciągły, gdy składają się one z takich czynności, których nie można wyodrębnić i zakwalifikować, jako świadczenia samodzielne. Świadczenia takie cechuje brak możliwości precyzyjnego wyodrębnienia etapów, w jakich są realizowane, tzn. nie sposób dokładnie określić, kiedy część takiej usługi zostaje wykonana.

W usłudze o charakterze ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenie samodzielne. Możność wyodrębnienia poszczególnych usług przekreśla ciągły charakter ich świadczenia. Przykładem usług o charakterze ciągłym są usługi najmu, leasingu, dzierżawy, hostingu, administrowania stronami internetowymi, licencyjne czy telekomunikacyjne.
Przepisy ustawy o VAT mówią, że jeżeli strony umowy o świadczenie usług ciągłych ustaliły następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, wówczas uznaje się, że usługi zostały wykonane z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności, do momentu zakończenia świadczenia usług.

Gdy usługi są świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok a strony umowy w ciągu roku nie określiły żadnych terminów rozliczeń ani płatności, wówczas usługi te uznaje się za wykonane z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia ich świadczenia (art. 19 ust 19a pkt 2). Ta zasada ma zastosowanie wyłącznie do usług, które są świadczone w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok.

Jeżeli przed wykonaniem usługi czy upływem danego okresu rozliczeniowego – miesięcznego, kwartalnego bądź rocznego – podatnik wpłaci część należności, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wniesienia tej wpłaty. Tak wynika z art. 19 ust 19b w powiązaniu z art. 19 ust 11 ustawy o VAT.
W szczególności obowiązek podatkowy może powstać z chwilą wniesienia przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty. Jeżeli przedpłata czy zaliczka będzie obejmowała całą cenę brutto, wówczas za podstawę opodatkowania należy przyjąć pełną kwotę, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić. Jeżeli przedpłata czy zadatek obejmują część ustalonej ceny, wówczas należy wykazać obowiązek podatkowy w tej części.

Na odmiennych zasadach określa się datę powstania obowiązku podatkowego w przypadku importu usług rozpoznanego na podstawie regulacji innych niż art. 28b ustawy o VAT.
Dotyczy te importu usług:

– związanych z nieruchomościami (art. 28e),

– transportu pasażerów (art. 28f),

– usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne (art. 28g),

– restauracyjnych i cateringowych (art.28i),

– krótkoterminowego wynajmu środków transportu (art. 28J),

– turystyki (art. 28n).

W stosunku do nich obowiązek podatkowy w imporcie powinien być określony zgodnie z art. 19 ust. 19 ustawy o VAT. Zasadniczo oznacza to zastosowanie art. 19 ust. 4 ustawy, do którego odsyła art. 19 ust. 19. Mówi on, że jeżeli wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w siódmym dniu licząc od dnia wykonania usługi. W praktyce oznacza to konieczność rozpoznania obowiązku podatkowego w dacie wystawienia faktury przez usługodawcę.

Więcej w Rzeczpospolitej z 4 sierpnia 2011 r.