Wolno wrzucić w koszty podatkowe nieumorzoną wartość środka trwałego. Fiskus wymaga jednak, aby doszło do jego faktycznej likwidacji – czytamy w Rzeczpospolitej.

Będzie tak np. w razie demontażu poniesionych nakładów. Skutku takiego nie wywoła natomiast samo rozwiązanie umowy najmu lub dzierżawy czy nawet wycofanie z ewidencji środka trwałego. W ocenie organów podatkowych nie oznacza to bowiem, że nastąpiła jego fizyczna likwidacja.

To dlatego że z „momentem postawienia środka trwałego w stan likwidacji (wycofania z ewidencji bilansowej) u podatnika amortyzującego dotychczas taki środek trwały nie dochodzi do jego likwidacji, rozumianej jako jego zużycie (zniszczenie), lecz do zaprzestania jego użytkowania dla celów prowadzonej działalności”. To powoduje, że w tym momencie dochodzi do utraty związku przyczynowo-skutkowego między wydatkami związanymi z tym środkiem trwałym i przychodami. Podkreśliła to m.in. Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 4 lutego 2011 (IPPB5/423-919/10-2/RS).

Więcej w Rzeczpospolitej z 24 sierpnia 2011 r.