Podatniczka wystąpiła do organu podatkowego o wydanie zaświadczenia o udzieleniu pomocy de minimis w określonej kwocie. Oświadczyła, że poniosła wydatki na dostosowanie miejsca i stanowiska pracy do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności pracownika objętego indywidualnym programem rehabilitacji (IPR). Z programu dołączonego do wniosku wynikało, że jego celem jest zmniejszenie ograniczeń zawodowych tej osoby. W metodach realizacji programu wpisano m.in. wyposażenie stanowiska pracy w odpowiedni samochód.

Fiskus odmówił wydania zaświadczenia. Stwierdził, że nie ma związku między zakupem auta a zmniejszeniem ograniczeń zawodowych niepełnosprawnego zatrudnionego na stanowisku gońca. Zakup miał na celu wyłącznie poprawę jakości i komfortu pracy, ale nie pozostawał w związku z niepełnosprawnością.

Podatniczka zaskarżyła odmowę. Podkreśliła, że zakup auta był niezbędny do wykonywania obowiązków na nowym, zmienionym stanowisku pracy. Pracownica – wcześniej księgowa, ze względów zdrowotnych przekwalifikowana na gońca – oświadczyła, że w zatłoczonych środkach komunikacji publicznej ma napady „duszności” i „ciasnoty”, co pogłębia jej stany depresyjne.

Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 30 kwietnia 2013 r. (I SA/GI1313/12) oddalił skargę.
Przypomniał, że opracowanie IPR jest warunkiem koniecznym wykorzystania środków funduszu rehabilitacji na wydatki na zmniejszenie ograniczeń zawodowych. Programy opracowują powołane w tym celu komisje.
Nie oznacza to jednak, że organ właściwy do wydania zaświadczenia o pomocy de minimis jest związany treścią IPR.

Zdaniem sądu fiskus miał prawo odmówić wydania zaświadczenia. Przedłożone przez skarżącą dowody nie dały podstaw do ustalenia, że wydatek na zakup samochodu miał na celu zmniejszenie ograniczeń zawodowych pracownicy. Zwłaszcza, że dużą część jej obowiązków można wykonać e mailem lub za pośrednictwem innych środków komunikacji. Zakup samochodu tylko do przewożenia dokumentów, środków czystości czy odzieży dla pracowników nie mieści się w kategoriach celowego i oszczędnego dokonywania wydatków z funduszu rehabilitacji.