Komornik w zajęciu wynagrodzenia za pracę oraz wierzytelności zasiłku chorobowego wezwał pracodawcę do dokonywania potrąceń oraz do przekazania w ciągu tygodnia wymaganej odpowiedzi, w tym do wskazania numeru rachunku bankowego pracownika (dłużnika). Czy pracodawca zawsze ma obowiązek ujawniać konto, na które przekazuje wynagrodzenie, jeżeli w zajęciu pojawi się takie żądanie? Niezależnie od tego, czy komornik oznaczył tę informację w szczególny dla siebie sposób czy nie? – pyta czytelniczka Rzeczpospolitej.

Do tej kwestii należy podejść ostrożnie. Wyważona wydaje się odpowiedź, że pracodawca musi udostępnić na żądanie komornika prowadzącego egzekucję z wynagrodzenia za pracę, zasiłków z ubezpieczenia chorobowego i/lub z innych wierzytelności (umowy cywilne, świadczenia socjalne z zfśs), numer rachunku bankowego pracownika – dłużnika wyłącznie wtedy, gdy wynagrodzenie przekazuje mu na konto. Udostępniając dane osobowe pracownika-dłużnika organowi egzekucyjnemu, pracodawca nie musi informować o tym zainteresowanego. Organ egzekucyjny jako organ państwowy nie mieści się w kręgu „odbiorcy danych”, a tylko wtedy istniałaby taka powinność.

Często też pracownik – dłużnik po zajęciu jego wynagrodzenia składa szefowi oświadczenie odwołujące dyspozycję przekazywania pensji na konto bankowe. Robi to po to, aby komornik nie zajął mu rachunku. Gdy pracodawca dostanie wezwanie komornika do podania numeru konta pracownika już po takim odwołaniu, nie może przekazać organowi egzekucyjnemu tej informacji. Nie jest ona wówczas niezbędna do prowadzenia egzekucji z wynagrodzenia za pracę.

Jeśli wbrew tym zasadom pracodawca bez uzasadnienia odmówi udzielenia komornikowi danych pracownika-dłużnika niezbędnych do prowadzenia egzekucji albo udzieli informacji świadomie fałszywych, komornik może nałożyć na niego grzywnę do 2000 zł.

Więcej w Rzeczpospolitej z 3 lutego 2014 r.