Pracownik nie musi płacić podatku od sfinansowanych przez firmę studiów i szkoleń. Warunkiem zwolnienia jest to, żeby świadczenie było ściśle związane z pracą wykonywaną obecnie bądź docelowo po rozszerzeniu umiejętności – czytamy w Rzeczpospolitej.
Ulga na podnoszenie kwalifikacji zawodowych (dokładniej zwolnienie przedmiotowe) została ustanowiona w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT. Przepis ten stanowi, że zwolnieniu z PIT podlega wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego. Świadczenie korzysta zatem ze wskazanej ulgi, jeśli:
1) jest przyznawane przez pracodawcę pracownikowi, czyli w ramach źródła przychodów ze stosunku pracy oraz stosunków pokrewnych, o którym mowa w . art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT;
2) jest ono związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych;
3) ma swoją podstawę w odrębnych przepisach;
4) nie jest związane z wynagrodzeniem za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.
W wyroku z 12 października 2012 r. (II FSK 309/11) Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że kryterium decydującym o tym, czy dane świadczenie jest świadczeniem ze stosunku pracy, nie jest źródło finansowania wydatku przez pracodawcę. Istotne jest, czy świadczenie to może otrzymać wyłącznie pracownik czy również inna osoba (niezwiązana z pracodawcą stosunkiem pracy) i czy między świadczeniem a stosunkiem pracy istnieje związek faktyczny i prawny.
Analizując zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT, nie można pominąć brzmienia art. 1031 kodeksu pracy. Zgodnie z tym przepisem przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Zatem za podnoszenie kwalifikacji zawodowych możemy uznać jedynie takie świadczenia, które:
– prowadzą do zdobycia lub uzupełnienia wiedzy teoretycznej albo umiejętności praktycznych,
– wynikają z inicjatywy pracodawcy albo są przez niego zaaprobowane.
Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 2 czerwca 2010 r. (IBPBII/1/415-276/10/MK) wskazała: „w przypadku doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić można sytuacje, gdy szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku”. W innej interpretacji ta sama izba skarbowa zauważyła, że to przede wszystkim pracodawca powinien ocenić, a w razie potrzeby również uzasadnić, czy dane szkolenie odnosi się do kompetencji zawodowych czy do umiejętności ogólnych, które mogą okazać się przydatne na zajmowanym stanowisku (odpowiedź z 7 września 2011 r., IBPBII/1/415-599/11/AA).
Podwyższenie kwalifikacji zawodowych może być również związane z przyszłym zakresem obowiązków, który może ulec zmianie np. ze względu na planowany awans albo przeniesienie pracownika (nie musi być zatem związane z pracą aktualnie wykonywaną). W takiej sytuacji zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT również ma zastosowanie, co potwierdza m.in. interpretacja IS w Katowicach z 22 grudnia 2011 r. (IBPBII/1/415-848/11/BJ). Dane świadczenie związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych musi być również objęte inicjatywą pracodawcy lub dokonywane za jego zgodą. Może być ona uzewnętrzniona poprzez podpisanie umowy o podnoszenie kwalifikacji zawodowych lub bez niej (np. w formie ustnej aprobaty). Należy również uznać, że taka aprobata może być następcza, na co wskazuje odpowiedź Izby Skarbowej w Katowicach z 28 czerwca 2012 r. (IBPBII/1/ 415-336/12/MK).
Więcej w Rzeczpospolitej z 5 marca 2014 r.
Ulga na podnoszenie kwalifikacji zawodowych (dokładniej zwolnienie przedmiotowe) została ustanowiona w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT. Przepis ten stanowi, że zwolnieniu z PIT podlega wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego. Świadczenie korzysta zatem ze wskazanej ulgi, jeśli:
1) jest przyznawane przez pracodawcę pracownikowi, czyli w ramach źródła przychodów ze stosunku pracy oraz stosunków pokrewnych, o którym mowa w . art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT;
2) jest ono związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych;
3) ma swoją podstawę w odrębnych przepisach;
4) nie jest związane z wynagrodzeniem za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.
W wyroku z 12 października 2012 r. (II FSK 309/11) Naczelny Sąd Administracyjny wyjaśnił, że kryterium decydującym o tym, czy dane świadczenie jest świadczeniem ze stosunku pracy, nie jest źródło finansowania wydatku przez pracodawcę. Istotne jest, czy świadczenie to może otrzymać wyłącznie pracownik czy również inna osoba (niezwiązana z pracodawcą stosunkiem pracy) i czy między świadczeniem a stosunkiem pracy istnieje związek faktyczny i prawny.
Analizując zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT, nie można pominąć brzmienia art. 1031 kodeksu pracy. Zgodnie z tym przepisem przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Zatem za podnoszenie kwalifikacji zawodowych możemy uznać jedynie takie świadczenia, które:
– prowadzą do zdobycia lub uzupełnienia wiedzy teoretycznej albo umiejętności praktycznych,
– wynikają z inicjatywy pracodawcy albo są przez niego zaaprobowane.
Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 2 czerwca 2010 r. (IBPBII/1/415-276/10/MK) wskazała: „w przypadku doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić można sytuacje, gdy szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku”. W innej interpretacji ta sama izba skarbowa zauważyła, że to przede wszystkim pracodawca powinien ocenić, a w razie potrzeby również uzasadnić, czy dane szkolenie odnosi się do kompetencji zawodowych czy do umiejętności ogólnych, które mogą okazać się przydatne na zajmowanym stanowisku (odpowiedź z 7 września 2011 r., IBPBII/1/415-599/11/AA).
Podwyższenie kwalifikacji zawodowych może być również związane z przyszłym zakresem obowiązków, który może ulec zmianie np. ze względu na planowany awans albo przeniesienie pracownika (nie musi być zatem związane z pracą aktualnie wykonywaną). W takiej sytuacji zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT również ma zastosowanie, co potwierdza m.in. interpretacja IS w Katowicach z 22 grudnia 2011 r. (IBPBII/1/415-848/11/BJ). Dane świadczenie związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych musi być również objęte inicjatywą pracodawcy lub dokonywane za jego zgodą. Może być ona uzewnętrzniona poprzez podpisanie umowy o podnoszenie kwalifikacji zawodowych lub bez niej (np. w formie ustnej aprobaty). Należy również uznać, że taka aprobata może być następcza, na co wskazuje odpowiedź Izby Skarbowej w Katowicach z 28 czerwca 2012 r. (IBPBII/1/ 415-336/12/MK).
Więcej w Rzeczpospolitej z 5 marca 2014 r.