Z wnioskiem o interpretację wystąpił czynny podatnik VAT, świadczący usługi w zakresie edukacji (pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane), polegające na organizacji między innymi warsztatów i szkoleń kulinarnych. W celu uatrakcyjnienia swojej oferty sprzedażowej podatnik wprowadził sprzedaż kart upominkowych (tzw. voucherów), tj. dokumentów opatrzonych unikalnym kodem, o określonym nominale i terminie ważności, uprawniających klientów do bezgotówkowego skorzystania z oferowanych usług. Otrzymanie karty upominkowej następuje w zamian za przekazanie środków pieniężnych na rzecz wnioskodawcy w kwocie stanowiącej jej równowartość.

Podatnik spytał, kiedy powstaje przychód z tytułu sprzedaży vouchera i czy jest to moment odpłatnego wydania karty, czy może data wykonania usługi przez wnioskodawcę (ewentualnie ostatni dzień okresu rozliczeniowego, w którym upływa termin ważności karty). Wątpliwości po stronie wnioskodawcy wzbudzało m.in. to, że w chwili wydania vouchera strony nie wiedzą, czy i na jakie szkolenie klient się zapisze i czy w związku z tym zrealizuje płatność posiadanym voucherem. Ponadto, jak zaznaczył wnioskodawca, gdy termin ważności vouchera mija, klient nie otrzymuje za niego zwrotu gotówki. Zdaniem wnioskodawcy, ustawa o PIT nie określa szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży kart upominkowych, w związku z czym powinny mieć tu zastosowanie zasady ogólne zawarte w tej ustawie, tj. jej art. 14 ust. 1 i 1c.

W uzasadnieniu wnioskodawca argumentował, że kwota otrzymana z tytułu wydania karty nie jest przychodem podatkowym, gdyż voucher w myśl tych ogólnych przepisów nie jest ani rzeczą, ani prawem majątkowym i co do zasady nie stanowi usługi. Voucher jest niczym innym jak tylko środkiem do otrzymania świadczenia, zatem moment powstania przychodu podatkowego przypada na datę jego realizacji. Z kolei gdy klient nie wykorzysta vouchera, kwota będąca jego równowartością zostaje rozpoznana jako przychód podatkowy w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego.

Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 22 października 2014 r. (ITPB1/415-886/14/MW) uznała stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe, potwierdzając jednocześnie, że voucher nie jest rzeczą ani prawem majątkowym, a także nie mieści się w pojęciu „usługa”. Jest jedynie dokumentem, który poświadcza przysługujące jego posiadaczowi uprawnienia, np. do nabycia w oznaczonym terminie pewnego świadczenia (lub zakupu towaru). Tym samym w dacie wydania vouchera nie powstaje po stronie wnioskodawcy przychód podatkowy. Powstanie on dopiero w momencie wykonania przez wnioskodawcę usługi. Organ wskazał również, że skoro przychód podatkowy powinien być rozpoznany w momencie wykonania usługi, to otrzymaną zapłatę za voucher należy traktować jako zaliczkę na poczet późniejszego wykonania usługi. Tego rodzaju przysporzenia są wyłączone z przychodów na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o PIT, w myśl którego do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

Więcej w Rzeczpospolitej z 24 listopada 2014 r.