Pytanie KIS zadał programista, który w 2017 r. odbył w USA trzymiesięczne odpłatne praktyki zawodowe. W umowie z tamtejszym pracodawcą zobowiązał się stworzyć oprogramowanie. Czas jego pracy nie był ewidencjonowany i – jak sam to ujął – „panowała duża swoboda w określaniu godziny pracy czy przerwy na posiłek”. Przyjęto, w sposób dorozumiany, że każdy zatrudniony zajmuje się swoimi obowiązkami średnio przez 40 godzin tygodniowo. Mężczyzna wywiązał się ze swoich zadań i został za to odpowiednio wynagrodzony.

Podpisana przez niego umowa przewidywała wprost, że to pracodawca, a nie pracownik ma prawo do wszelkich stworzonych przez niego utworów.

Było to zgodne z przepisami stanu Kalifornia, gdzie pracował mężczyzna.

Po powrocie do Polski mężczyzna rozliczył się z fiskusem z dochodów za 2017 r. W zeznaniu wykazał także zarobki z USA, które pomniejszył o 50-proc. koszty uzyskania przychodu (przysługujące twórcom). Uważał, że skoro z umowy nie wynikało, by przysługiwało mu „dodatkowe” wynagrodzenie za przeniesienie majątkowych praw autorskich, to de facto honorarium autorskim była jego pensja i to do niej mają zastosowanie podwyższone koszty podatkowe.

Nie zgodził się z tym dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z 25 czerwca 2018 r., nr 0115-KDIT2-1.4011.168.2018.3.KK). Zwrócił uwagę na art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o PIT , w świetle którego podwyższone koszty podatkowe mogą być stosowane tylko, gdy wynagrodzenie jest wypłacane za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Jeśli zatem pracodawca był od początku ich właścicielem, to nie musiał płacić za ich przeniesienie na swoją rzecz – zauważył dyrektor KIS.
Uznał zatem, że programiście nie przysługują z tego tytułu 50-proc. koszty uzyskania przychodu.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 19 lipca 2018 r.