Kara umowna nie jest kosztem uzyskania przychodów bez względu na to, czy odpowiedzialność podatnika kształtowała się na zasadzie winy, czy ryzyka – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.
O interpretację do KIS wystąpił przedsiębiorca zajmujący się układaniem posadzek. Na początku 2020 r. przelał kontrahentowi 250 tys. zł tytułem kary umownej, zgodnie z ugodą sądową. Przedsiębiorca chciał ją zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wyjaśnił, że tylko częściowo ponosi winę za wadliwe wykonanie posadzki, a wypłacona kwota wyczerpuje w całości roszczenia kontrahenta.
Twierdził, że ustawowe wyłączenie kar umownych i odszkodowań z kosztów, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT, nie ma charakteru generalnego.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z 4 marca 2020 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.524.2019.2.MJ) z tym się nie zgodził. Stwierdził, że art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o PIT nakazuje wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów wszelkie kary umowne i odszkodowania wypłacone z tytułu wad dostarczonych towarów czy wykonanych usług, niezależnie od tego czy odpowiedzialność dłużnika została oparta na zasadzie winy, czy na zasadzie ryzyka.
Organ powołał się dodatkowo na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 grudnia 2016 r. (sygn. akt III SA/Wa 2631/15). Wynikało z niego, że wypłata odszkodowania jest konsekwencją uznania roszczenia i w istocie stanowi potwierdzenie, że usługa nie została wykonana prawidłowo.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 10 marca 2020 r.