Powiązanie tej formy wsparcia z minimalną płacą wynika z art. 17 ust. 3a‒3d ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 111). Zgodnie z nim świadczenie pielęgnacyjne podlega corocznej waloryzacji od 1 stycznia. Wskaźnikiem waloryzacji jest zaś procentowy wzrost wysokości najniższego wynagrodzenia za pracę. Zgodnie z propozycją przedstawioną przez rząd minimalna płaca ma w przyszłym roku wzrosnąć z 2600 zł do 2800 zł, a więc o 7,7 proc. W praktyce oznacza to, że świadczenie pielęgnacyjne, które w tym roku wynosi 1830 zł miesięcznie, będzie od 2021 r. wyższe o 140,91 zł i wyniesie 1971 zł (po zaokrągleniu do pełnych złotych w górę).

 

Kolejna podwyżka świadczenia spowoduje jeszcze większe zróżnicowanie w wysokości wsparcia kierowanego do opiekunów, którzy zajmują się niepełnosprawnym członkiem rodziny. Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje bowiem, gdy dysfunkcja zdrowotna powstała przed ukończeniem 18 lat lub 25 lat. Natomiast osoby zajmujące się krewnym, który stał się niepełnosprawny w dorosłym życiu, mogą liczyć na wynoszący 620 zł specjalny zasiłek opiekuńczy (ten jest waloryzowany co trzy lata, a rząd nie jest zobligowany do jego podnoszenia w roku weryfikacji). Wprawdzie Trybunał Konstytucyjny zakwestionował kryterium wieku jako przesłankę uprawniającą do świadczenia pielęgnacyjnego, ale do tej pory nie zmieniły się przepisy i jedyną drogą do jego uzyskania jest skorzystanie przez te osoby z procedury odwoławczo-skargowej (kolegia i sądy stosują się wprost do wyroku trybunału).

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 6 sierpnia 2020 r.