Bank, który zleca kancelariom prawnym sporządzenie analiz i opinii powiązanych z udzielanym przez niego finansowaniem, nie może refakturować takiej usługi na swoich klientów. Nawet jeśli to oni ostatecznie płacą wynagrodzenie prawników – czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej.
Bank oferował podmiotom finansowanie realizowanych przez nie strategicznych inwestycji. Wymagało to jednak spełnienia najwyższych standardów prawnych w zakresie umów kredytowych. W tym celu bank zmuszony był więc korzystać z profesjonalnych usług kancelarii prawnych. Koszty sporządzanych przez nie opinii i analiz ponosili jego klienci. Zgodnie z podpisywaną przez nich odrębną umową od kredytowej koszty te były traktowane jako dodatkowe obciążenia związane z pozyskiwanym finansowaniem.
Kancelarie wystawiałyby faktury za swoje usługi na rzecz banku, ale ten uważał, że powinien następnie refakturować poniesione koszty na swoich klientów. Otrzymaliby więc oni kolejną fakturę VAT z wykazaną na niej 23-proc. stawką podatku.
We wniosku o interpretację bank tłumaczył, że pozyskując usługi prawne, wprawdzie działa we własnym imieniu, ale już na rzecz swoich klientów. Jako pośrednik powinien więc zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT refakturować poniesione przez nich koszty. To oni bowiem ostatecznie płacą wynagrodzenie kancelarii i to pozyskiwanemu przez nich finansowaniu służą usługi prawne.
Nie zgodził się z tym dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja z 27 lipca 2020 r., sygn. 0114-KDIP4-3.4012.190.2020.2.MP).
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 10 sierpnia 2020 r.