Pytanie dotyczyło tego, czy firma musi trzymać się tu ściśle rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom w SSE (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 121), czy może przesunąć ten moment na później.

 

Zgodnie z rozporządzeniem zwolnienie z podatku dochodowego (o którym mowa w art. 17 ust.1 pkt 34 ustawy o CIT oraz 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o PIT) stanowi pomoc publiczną z tytułu kosztów nowej inwestycji lub tworzenia nowych miejsc pracy i zasadniczo przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym poniósł on wydatki na inwestycje lub zaczął ponosić koszty pracy (par. 5 ust. 1 i 3). Jeżeli natomiast przedsiębiorstwo objęto granicami strefy w związku z realizacją nowej inwestycji, to zwolnienie przysługuje od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki inwestycyjne i osiągnięty został poziom zatrudnienia określony w zezwoleniu.

 

Spółka była zdania, że wolno jej samej ustalić, od kiedy zacznie wykorzystywać zwolnienie w CIT, bo – jak tłumaczyła – preferencja ta jest jej uprawnieniem, a nie obowiązkiem.

 

Przywołała korzystne interpretacje dyrektora KIS wydane dla innych firm strefowych, m.in. z 6 maja 2020 r. (sygn. 0112-KDIL2-2.4011.167.2020.1.IM) oraz z 18 czerwca 2019 r. (sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.240.2019.1.MD). W interpretacjach tych fiskus potwierdził, że zwolnienie podatkowe ma charakter uprawnienia, a nie obowiązku, i że rozporządzenie Rady Ministrów wyznacza jedynie pierwszy możliwy moment rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia.

 

Tym razem jednak wykładania dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z 19 lutego 2021 r.,  sygn.  0111-KDIB1-3.4010.595.2020.1.PC) była całkiem inna. Stwierdził on, że spółka nie może wybrać, od którego momentu zacznie korzystać ze zwolnienia podatkowego.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 3 marca 2021 r.