Pracodawca nie może zmusić pracownika do rozwiązania stosunku pracy i przejścia na tzw. samozatrudnienie. Rozwiązanie umowy o pracę i zastąpienie jej świadczeniem usług przez pracownika jest dopuszczalne tylko w sytuacji, gdy wiąże się to z faktycznym podjęciem działalności gospodarczej przez byłego pracownika, a przede wszystkim, jeżeli na taką formę współpracy faktycznie decydują się obie strony – czytamy w Rzeczpospolitej.
Osoby, które rozpoczynają wykonywanie działalności gospodarczej i wykonują ją na rzecz byłego pracodawcy, nie skorzystają z prawa do opłacania niższych składek ZUS, jeśli zakres świadczonych usług pokrywa się z treścią stosunku pracy łączącego poprzednio pracownika i pracodawcę.
Pracownik ponosi również np. samodzielną odpowiedzialność za naruszenia przepisów o ubezpieczeniach społecznych lub przepisów podatkowych. Nie posiada prawa do płatnego urlopu, okresu wypowiedzenia, wynagrodzenia za nadgodziny, dodatków itp. uprawnień przysługujących osobom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę.
Jeżeli skutkiem odmowy pracownika podjęcia pracy w formie samozatrudnienia będzie rozwiązanie stosunku pracy, pracownik może się odwołać do sądu pracy, występując o odszkodowanie lub przywrócenie do pracy.
Więcej w Rzeczpospolitej z 14 maja 2010 r.