Wysokość kosztów uzyskania przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych jest limitowana, i to zarówno w skali miesiąca, jaki całego roku. Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów mogą być uwzględnione przez płatnika jedynie w miesiącu, w którym pracownik otrzymuje przychody ze stosunku pracy, przy czym ich wysokość nie może przekroczyć określonej kwoty. Jeśli zatem pracownik, np. z powodu przyjętego w zakładzie pracy systemu wypłaty wynagrodzeń, nie uzyskał w danym miesiącu przychodów ze stosunku pracy, koszty uzyskania przychodów za ten miesiąc nie mogą być odliczone przez płatnika.

Pracownicy mają prawo uwzględnić pełne koszty uzyskania przychodów, należne za wszystkie przepracowane miesiące, tj. za 12 miesięcy, w zeznaniu podatkowym PIT-37 lub PIT-36. Również w przypadku dokonania rocznego obliczenia podatku przez płatnika (PIT-40), na podstawie art. 37 ustawy – płatnik uwzględnia przysługujące koszty uzyskania przychodów za wszystkie miesiące, w których pracownik świadczył pracę.

Koszty uzyskania przychodów przysługują pracownikowi za 12 miesięcy, bez względu na regulamin wynagradzania w części dotyczącej systemu wypłaty wynagrodzeń, o ile tylko w tym okresie pracownik zgodnie z umową świadczył pracę na rzecz zakładu pracy.

Więcej w Rzeczpospolitej z 19 maja 2010 r.