Jeśli pracownik przechodzi na emeryturę lub zgłasza wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy, pracodawca powinien poświadczyć przebyte okresy składkowe i nieskładkowe oraz wysokość wypłaconych wynagrodzeń. Musi w tym celu wypełnić świadectwo pracy oraz zaświadczenie na druku ZUS Rp-7.
Jak czytamy w Dzienniku Gazeta Prawna nabycie prawa do tzw. starej emerytury, a także emerytury pomostowej zależy od udowodnienia w odpowiednim wymiarze okresów składkowych i nieskładkowych. Aby uzyskać rentę, również trzeba poświadczyć w ZUS określony staż składkowy i nieskładkowy. Z kolei na wysokość tych świadczeń bardzo duży wpływ mają zarobki osiągane przez osobę wnioskującą o świadczenie. Pracownik występujący o emeryturę lub rentę musi udowodnić, że posiada wymagany staż, a w przypadku tzw. starej emerytury oraz renty z tytułu niezdolności do pracy konieczne jest również dostarczenie do ZUS dokumentacji potwierdzającej wysokość wynagrodzeń.
Istotną rolę w udowodnieniu przez wnioskodawcę wymaganego stażu oraz wysokości zarobków ma jego pracodawca. Na podstawie obowiązujących przepisów został on zobowiązany do wystawiania odpowiednich dokumentów, które są niezbędne w uzyskaniu emerytury lub renty.
Podstawowym dokumentem, jaki można przedstawić w ZUS w celu potwierdzenia okresów składkowych i nieskładkowych, jest świadectwo pracy. Pracodawca wydaje je z urzędu, na podstawie art. 97 par. 1 k.p. i zobowiązany jest to uczynić niezwłocznie po rozwiązaniu lub wygaśnięciu stosunku pracy.
Może się zdarzyć, że pracownik składający wniosek o świadczenie nie może jeszcze uzyskać od pracodawcy świadectwa pracy, gdyż nadał pozostaje zatrudniony. W takim jednak przypadku pracownik może udowodnić okres zatrudnienia za pomocą zaświadczenia wystawionego przez pracodawcę.
ZUS może uwzględnić okresy składkowe i nieskładkowe również na podstawie wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej. Muszą być one jednak zaopatrzone w pieczątkę imienną osoby dokonującej wpisu lub osoby odpowiedzialnej za taki wpis. Jeśli legitymacja została wystawiona w czasie, gdy przepisy nie przewidywały takiego obowiązku i w związku z tym nie zawiera pieczątki imiennej, ZUS może uznać taki wpis, jeśli nie budzi on wątpliwości co do jego autentyczności.
W przypadku ubiegania się o emeryturę obliczaną na tzw. starych zasadach lub o rentę z tytułu niezdolności do pracy wnioskodawca musi udowodnić wynagrodzenia osiągnięte w latach wskazanych do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia. Zgodnie z ustawą o emeryturach i rentach z FUS pomocy w tym zakresie zobowiązany jest mu udzielić pracodawca. Przede wszystkim na żądanie pracownika musi on wystawić zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu na formularzu ZUS Rp-7. Pracodawca potwierdza w tym dokumencie dane dotyczące okresu, za jaki został wypłacony przychód, a także jego wysokość w rozbiciu na poszczególne lata oraz składniki wynagrodzenia.
Czasem pracodawca nie musi wystawiać zaświadczenia potwierdzającego wysokość wynagrodzeń. Zwolniony jest z tego obowiązku, gdy odpowiednich wpisów dokonywał pracownikowi w legitymacji ubezpieczeniowej. Legitymacja ta stanowi bowiem samoistny środek dowodowy dla ZUS, jeśli zawiera informację o dacie rozpoczęcia i zakończenia stosunku pracy, o rodzaju wykonywanej pracy, kwocie wynagrodzenia oraz roku, w którym zostało ono osiągnięte.
Jak czytamy w Dzienniku Gazeta Prawna nabycie prawa do tzw. starej emerytury, a także emerytury pomostowej zależy od udowodnienia w odpowiednim wymiarze okresów składkowych i nieskładkowych. Aby uzyskać rentę, również trzeba poświadczyć w ZUS określony staż składkowy i nieskładkowy. Z kolei na wysokość tych świadczeń bardzo duży wpływ mają zarobki osiągane przez osobę wnioskującą o świadczenie. Pracownik występujący o emeryturę lub rentę musi udowodnić, że posiada wymagany staż, a w przypadku tzw. starej emerytury oraz renty z tytułu niezdolności do pracy konieczne jest również dostarczenie do ZUS dokumentacji potwierdzającej wysokość wynagrodzeń.
Istotną rolę w udowodnieniu przez wnioskodawcę wymaganego stażu oraz wysokości zarobków ma jego pracodawca. Na podstawie obowiązujących przepisów został on zobowiązany do wystawiania odpowiednich dokumentów, które są niezbędne w uzyskaniu emerytury lub renty.
Podstawowym dokumentem, jaki można przedstawić w ZUS w celu potwierdzenia okresów składkowych i nieskładkowych, jest świadectwo pracy. Pracodawca wydaje je z urzędu, na podstawie art. 97 par. 1 k.p. i zobowiązany jest to uczynić niezwłocznie po rozwiązaniu lub wygaśnięciu stosunku pracy.
Może się zdarzyć, że pracownik składający wniosek o świadczenie nie może jeszcze uzyskać od pracodawcy świadectwa pracy, gdyż nadał pozostaje zatrudniony. W takim jednak przypadku pracownik może udowodnić okres zatrudnienia za pomocą zaświadczenia wystawionego przez pracodawcę.
ZUS może uwzględnić okresy składkowe i nieskładkowe również na podstawie wpisów w legitymacji ubezpieczeniowej. Muszą być one jednak zaopatrzone w pieczątkę imienną osoby dokonującej wpisu lub osoby odpowiedzialnej za taki wpis. Jeśli legitymacja została wystawiona w czasie, gdy przepisy nie przewidywały takiego obowiązku i w związku z tym nie zawiera pieczątki imiennej, ZUS może uznać taki wpis, jeśli nie budzi on wątpliwości co do jego autentyczności.
W przypadku ubiegania się o emeryturę obliczaną na tzw. starych zasadach lub o rentę z tytułu niezdolności do pracy wnioskodawca musi udowodnić wynagrodzenia osiągnięte w latach wskazanych do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia. Zgodnie z ustawą o emeryturach i rentach z FUS pomocy w tym zakresie zobowiązany jest mu udzielić pracodawca. Przede wszystkim na żądanie pracownika musi on wystawić zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu na formularzu ZUS Rp-7. Pracodawca potwierdza w tym dokumencie dane dotyczące okresu, za jaki został wypłacony przychód, a także jego wysokość w rozbiciu na poszczególne lata oraz składniki wynagrodzenia.
Czasem pracodawca nie musi wystawiać zaświadczenia potwierdzającego wysokość wynagrodzeń. Zwolniony jest z tego obowiązku, gdy odpowiednich wpisów dokonywał pracownikowi w legitymacji ubezpieczeniowej. Legitymacja ta stanowi bowiem samoistny środek dowodowy dla ZUS, jeśli zawiera informację o dacie rozpoczęcia i zakończenia stosunku pracy, o rodzaju wykonywanej pracy, kwocie wynagrodzenia oraz roku, w którym zostało ono osiągnięte.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 27 maja 2010 r.