Odrębne reguły przewiduje dla dwóch grup wiekowych. Pierwsza dotyczy osób urodzonych przed 1 stycznia 1949 r. Druga – osób urodzonych po 31 grudnia 1948 r.

Osoby urodzone po 31 grudnia 1948 r. nabywają prawo do emerytury po osiągnięciu minimalnego wieku emerytalnego. W przypadku kobiet jest to co najmniej 60 lat, dla mężczyzn 65 lat.

Ubezpieczeni urodzeni po 31 grudnia 1948 r., zatrudnieni w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, są uprawnieni do emerytur pomostowych.

Prawo do emerytury według nowych zasad z FUS jest niezależne od tego, czy ubezpieczony przystąpi do otwartego funduszu emerytalnego (OFE). Zatem świadczenie uzyskają zarówno te osoby, które przystąpiły do OFE, jak i te które do takiego funduszu nie przystąpiły. Przy czym wysokość nowej emerytury będzie uzależniona także od kapitału zgromadzonego w drugim filarze, a zatem w OFE, jeśli ubezpieczony przystąpił do funduszu.
 
Na wysokość nowej emerytury wpływa także kapitał początkowy. Kwota kapitału początkowego obliczona na 1 stycznia 1999 r. jest zapisywana – tak jak kwota składek na ubezpieczenie emerytalne – na indywidualnym koncie ubezpieczonego.

Osobom, które są członkami OFE zostanie przyznana okresowa emerytura kapitałowa.
Członek OFE nabywa prawo do okresowej emerytury kapitałowej, jeżeli ukończył 60 lat oraz gdy kwota środków zgromadzonych na rachunku członka OFE ustalona na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego zostanie przyznana emerytura, jest równa lub wyższa od 20-krotności kwoty dodatku pielęgnacyjnego.

Prawo do okresowej emerytury kapitałowej wygasa w przypadku śmierci członka OFE. Tak samo jest, gdy członek OFE kończy 65 lat.
 
W nowym systemie wysokość emerytury zależy także od kapitału zgromadzonego przez ubezpieczonego w trzecim filarze, jeśli do niego przystąpił, oraz zysków wypracowanych przez instytucje zarządzające kapitałem zgromadzonym w tym filarze.