Nie zawsze trzeba amortyzować budynek przez okres 40 lat

Rzeczpospolita (2010-06-25), autor: Konrad Piłat , oprac.: GR

cze 28, 2010

Zgodnie z art. 22j ustawy o PIT (art. 16j ustawy o CIT) podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych pierwszy raz wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. W takiej sytuacji przepisy ściśle określają minimalny okres amortyzacji. Dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3 – 6 i 8 klasyfikacji nie może on być krótszy niż:

– 24 miesiące – gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25 tys. zł,

– 36 miesięcy – gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25 tys. zł i nie przekracza 50 tys. zł,

– 60 miesięcy – w pozostałych przypadkach.

Nieruchomości uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane przez co najmniej 60 miesięcy. Aby podatnik mógł skorzystać z preferencji przewidzianych dla ulepszonych budynków przed ich wprowadzeniem do ewidencji, powinien ponieść wydatki, które stanowią co najmniej 30 proc. wartości początkowej.

Dla budynków (lokali) niemieszkalnych dla których stawka amortyzacyjna z wykazu wynosi 2,5 proc, minimalny okres amortyzacji oblicza się, odejmując od 40 pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika. Tak ustalony okres amortyzacji nie może być jednak krótszy niż dziesięć lat.

W przypadku pozostałych budynków używanych (przede wszystkim mieszkalnych, dla których podstawowa stawka amortyzacyjna wynosi 1,5 proc.) minimalny okres amortyzacji to dziesięć lat. Są jednak dwa wyjątki:

– trwale związane z gruntem budynki handlowo-usługowe wymienione w rodzaju 103 klasyfikacji i inne budynki niemieszkalne wymienione w rodzaju 109 klasyfikacji, trwale związane z gruntem,

– kioski towarowe o kubaturze poniżej 500 m sześć, domki kempingowe i budynki zastępcze.

Używane nieruchomości tego typu mogą być amortyzowane przez okres nie krótszy niż trzy lata

Firmy mogą również przyspieszyć amortyzację budynków, korzystając z regulacji zawartych w art. 22i ust .2 ustawy o PIT. W myśl tego przepisu podatnicy mogą podane w wykazie stawki podwyższać dla budynków i budowli używanych w warunkach:

– pogorszonych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,

– złych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4.

Więcej w Rzeczpospolitej z 25 czerwca 2010 r.