Pracodawcy mają możliwość elastycznego organizowania czasu pracy. Są przy tym jednak ograniczeni wymogami zapewnienia odpoczynku wynikającymi z kodeksu pracy.
Jak czytamy w Rzeczpospolitej, pracodawcy muszą pamiętać o konieczności zapewnienia pracownikowi prawa do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku w każdej dobie. Ponadto muszą w każdym tygodniu zapewnić zatrudnionym prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku obejmującego co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku dobowego. Ten ostatni odpoczynek powinien ponadto przypadać w niedzielę.
Czas pracy pracowników zatrudnionych na stanowiskach pracy, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń lub natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia, nie może przekroczyć ośmiu godzin. Takie samo ograniczenie dotyczy pracownic w ciąży oraz pracowników opiekujących się dzieckiem do ukończenia przez nie czwartego roku życia.
Wprowadzenie elastycznego czasu pracy może się odbyć na podstawie ustawy, zawartego układu zbiorowego pracy lub indywidualnie w drodze umowy o pracę lub jej zmiany.
W ramach układów zbiorowych pracy, zawieranych między pracodawcą a zakładową lub ponadzakładową organizacją związkową, można wprowadzać rozwiązania korzystniejsze dla pracowników.
Zgodnie z art. 142 k.p. pracodawca na pisemny wniosek pracownika może też ustalić indywidualny rozkład jego czasu pracy w ramach systemu czasu pracy, którym pracownik jest objęty. Nowy rozkład może zostać ustalony jedynie w odpowiedzi na pisemny wniosek pracownika w tej sprawie. Zindywidualizowany rozkład czasu pracy dotyczący konkretnego pracownika, wprowadzany jedynie na jego pisemny wniosek, musi być ustalony w ramach konkretnego systemu czasu pracy i nie może naruszać zasad ochronnych dla niego charakterystycznych.
Więcej w Rzeczpospolitej z 29 czerwca 2010 r.