Pracodawca rozwiązał z pracownikiem umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z powodu niezdolności do pracy wskutek choroby trwającej dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia, zasiłku i świadczenia rehabilitacyjnego. Pracownik, domagając się odszkodowania, twierdził, iż po trzech miesiącach pobierania świadczenia rehabilitacyjnego zgłosił gotowość do pracy i był do niej zdolny. Pracodawca bronił się tym, iż o niezdolności przesądzało pobieranie przez pracownika świadczenia rehabilitacyjnego przyznanego mu na sześć miesięcy. Czy fakt ten przesądza o legalności decyzji pracodawcy? – pyta czytelnik Dziennika Gazety Prawnej.
Nie – odpowiada ekspert współpracujący z dziennikiem. Rozwiązanie z pracownikiem umowy bez wypowiedzenia w omawianym trybie dopuszczalne jest wówczas, gdy pracownik jest niezdolny do pracy dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze trzy miesiące – gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej sześć miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.
Przyznanie pracownikowi świadczenia rehabilitacyjnego bezpośrednio po wyczerpaniu zasiłku chorobowego dowodzi, że pracownik ten nie odzyskał zdolności do pracy, co uzasadnia rozwiązanie z nim umowy o pracę bez wypowiedzenia.
Jest tak jednak tylko wtedy, gdy dowód ten nie zostanie obalony, gdyż moc wiążąca ostatecznej decyzji organu rentowego przyznającej to świadczenie nie obejmuje stwierdzenia, że przez cały okres, na który je przyznano, pracownik jest niezdolny do pracy, a w szczególności, że po wydaniu takiej decyzji zdolności do pracy nie odzyskał.
Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 1 lipca 2010 r.