Wysokość dokonanych odpisów musi uwzględnić stopień prawdopodobieństwa zapłaty należności. W przypadku należności od dłużników postawionych w stan likwidacji lub w stan upadłości należy utworzyć odpis do wysokości należności nieobjętej gwarancją lub innym zabezpieczeniem należności, zgłoszonej likwidatorowi lub sędziemu komisarzowi w postępowaniu upadłościowym. Podobnie jest, gdy dłużnik kwestionuje płatność lub zalega, a według oceny jego sytuacji majątkowej i finansowej spłata należności w umownej kwocie nie jest prawdopodobna.

Zgodnie z art. 35b ust. 2 ustawy o rachunkowości odpisy aktualizujące w zależności od rodzaju należności obciążają pozostałe koszty operacyjne lub koszty finansowe (strona Wn konta 766 – „Pozostałe koszty operacyjne” lub 756 – „Koszty finansowe”, strona Ma konta 280 – „Odpisy aktualizujące wartości należności”). Jeżeli wystąpi zdarzenie, które było przyczyną utworzenia odpisu, należność trzeba spisać w ciężar wcześniej utworzonego odpisu. Z kolei zgodnie z art. 35c ustawy o rachunkowości, jeżeli przyczyna ustanie, należy rozliczyć dokonany uprzednio odpis, zaliczając jego zmniejszenie odpowiednio do pozostałych przychodów operacyjnych lub finansowych.

Przepis ten będzie znaczący w przypadku ewidencji sprzedaży wierzytelności. Ponieważ takie zdarzenie jest przyczyną ustania przyczyny, dla której utworzono odpis, dlatego w takim przypadku całość lub część utworzonego wcześniej odpisu aktualizującego należy zaliczyć odpowiednio do pozostałych przychodów operacyjnych lub przychodów finansowych (strona Wn konta 280 – „Odpisy aktualizujące wartości należności”, strona Ma konta 760 – „Pozostałe przychody operacyjne” lub 750 – „Przychody finansowe”).

Z kolei, jeżeli wcześniej od wierzytelności nie został utworzony odpis aktualizujący, przychody z jej sprzedaży stanowią przychody finansowe.