O zasadach wypłaty świadczenia urlopowego mówi art. 3 ust. 4-5a ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Ustawa zezwala na wypłaty świadczenia urlopowego firmom, które nie tworzą zakładowego funduszu świadczeń socjalnych pod warunkiem, że zatrudniają mniej niż 20 pracowników. Przedsiębiorstwom, które zrezygnowały z utworzenia funduszu i zatrudniają 20 lub więcej pracowników ustawa o zfśs nie daje możliwość wypłaty świadczenia urlopowego – czytamy w Rzeczpospolitej.
Powyższe zasady mają wpływ na podatkowe rozliczenie, ponieważ świadczenie urlopowe może być kosztem uzyskania przychodów tylko wtedy, gdy zostało wypłacone zgodnie z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Mówi o tym art. 23 ust. 1 pkt 42 ustawy o PIT.
Dlatego też organy podatkowe nie zgadzają się na zaliczenie świadczenia do kosztów w większych firmach. Minister finansów w interpretacji z 17 kwietnia 2009 r. podkreślił, że wypłacane przez firmę pieniądze nie mogą być uznane za świadczenie urlopowe, o którym mówi ustawa o zfśs. Nie można ich zaliczyć do kosztów, gdyż przepisy wyłączają z nich wydatki na działalność socjalną.
Warto jednak przypomnieć, że niektóre firmy dostały w tej sprawie korzystne interpretacje własnych urzędów. Przykładowo Urząd Skarbowy Warszawa-Mokotów w interpretacji z 6 lutego 2006 r. zgodził się na odliczenie świadczeń. Podkreślił, że ustawodawca w art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT nie uzależnił możliwości ich zaliczania do kosztów od tego, czy pracodawca utworzył fundusz, a jedynie od tego, czy świadczenia wypłacane są zgodnie z ustawą o zfśs.
Więcej w Rzeczpospolitej z 19 lipca 2010 r.