Pracownikowi, który był gotów do wykonywania pracy, a doznał przeszkód w jej świadczeniu z przyczyn dotyczących pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną. W sytuacji gdy taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania należy mu się 60% wynagrodzenia. W każdym przypadku pensja taka nie może być jednak niższa od wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów. 

Prawo do dwóch półgodzinnych przerw w pracy wliczanych do czasu pracy ma pracownica zatrudniona na czas dłuższy niż cztery godziny dziennie, która karmi dziecko piersią. Pracownica karmiąca więcej niż jedno dziecko ma prawo do dwóch przerw w pracy po 45 minut każda. Jednak jeżeli czas pracy matki nie przekracza sześciu godzin dziennie, przysługuje jej jedna przerwa na karmienie.

Szczególne regulacje dotyczą także pracowników młodocianych, tj. osób, które ukończyły 16 lat, a nie przekroczyły wieku 18 lat. Jeżeli dobowy wymiar czasu pracy młodocianego jest dłuższy niż 4,5 godziny, pracodawca jest obowiązany wprowadzić dla niego przerwę w pracy trwającą nieprzerwanie 30 minut. Jest ona wliczana do czasu pracy i za jaj czas młodocianemu pracownikowi służy normalne wynagrodzenie. 

Osoba niepełnosprawna ma prawo do dodatkowej przerwy w pracy na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek. Czas tej przerwy wynosi 15 minut i jest wliczany do czasu pracy.