Zdarzeniem powodującym obowiązek rozliczenia różnic kursowych jest wpływ i wypływ środków pieniężnych z rachunku bankowego podatnika, przy braku ograniczenia ze strony ustawodawcy co do formy wypływu tych środków. Przeciwnie, odnosi się on zarówno do wypływu środków pieniężnych w związku z dokonaną zapłatą, jak i w innej formie.

Należałoby więc rozważyć, czy przez wpływ i wypływ środków pieniężnych należy rozumieć również transfer pomiędzy rachunkami walutowymi podatnika.

Różnice kursowe dla celów podatkowych powstają w każdym przypadku sprzedaży waluty obcej i jej wypływu z rachunku bankowego, niezależnie od tego, jaką walutę podatnik nabywa w efekcie tej operacji. Przepis nie precyzuje, że faktycznie chodzi o transakcję wymiany na walutę polską.

Przy takim podejściu różnice kursowe od środków własnych podatnika powstawałyby zarówno w momencie nabycia euro w zamian za dolary amerykańskie, jak również w efekcie późniejszej zamiany euro na złote bądź też zapłaty walutą na rzecz kontrahentów.

Organy podatkowe w podobnych sytuacjach wydają się jednak akceptować przyjęcie pewnych uproszczeń przy kalkulacji różnic kursowych. Przykładowo Izba Skarbowa w Bydgoszczy w interpretacji z 13 stycznia 2010 r. (ITPB3/423-607/09/AW), udzielając odpowiedzi na pytanie podatnika, czy wymiana euro na dolary amerykańskie a następnie przekazanie tej kwoty z rachunku w euro na dolarowy powoduje powstanie różnic kursowych w świetle regulacji ustawy o CIT, wyjaśniła, że różnice kursowe dla celów podatkowych powstają jedynie w wypadku zamiany waluty obcej na walutę funkcjonalną, tj. złote. Natomiast przewalutowanie środków pieniężnych z jednej waluty obcej na inną jest neutralne podatkowo i nie rodzi obowiązku rozpoznania różnic kursowych.