Osoba w trudnej sytuacji materialnej może wystąpić o umorzenie podatku. Urzędy niechętnie jednak rezygnują z należności. Większe szanse są na to, że zaczekają na pieniądze.
Jak czytamy w Rzeczpospolitej, o ulgach w spłacie podatków mówią przepisy ordynacji podatkowej. Zgodnie z art. 67a fiskus może:
– odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę na raty,
– odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę,
– umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
Taką ulgę można przyznać w wypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym. Art. 67b ordynacji podatkowej konkretyzuje reguły przyznawania ulg przedsiębiorcom. Dzieli się je na trzy grupy:
1. to te, które nie są traktowane jako forma pomocy publicznej;
2. to przydzielane w trybie pomocy de minimis – w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego o pomocy w ramach de minimis;
3. to ulgi, które są pomocą publiczną – dotyczą wsparcia na określone cele, wymienione w art. 67b § 1 pkt. 3 ordynacji podatkowej.
Złożenie wniosku o ulgę nie wstrzymuje jednak egzekucji.
Decyzja o uldze jest uznaniowa. Urząd sprawdzi, czy są powody do jej przyznania. Dlatego bardzo ważne jest przedstawienie we wniosku solidnych argumentów. Trzeba wykazać, że zastosowanie ulgi jest uzasadnione ważnym interesem podatnika lub publicznym.
Do wniosku o ulgę warto dołączyć dokumenty potwierdzające trudną sytuację życiową, lub zdarzeniu, które pogorszyło naszą sytuację finansową.
Więcej w Rzeczpospolitej z 20 września 2010 r.