Jak czytamy w Dzienniku Gazecie Prawnej, istota faktoringu sprowadza się do sprzedaży przez faktoranta na rzecz wyspecjalizowanego podmiotu-faktora, którym z reguły jest bank lub podmiot przez bank kontrolowany-wierzytelności handlowych, w zamian za zapłatę określonej ceny.

Ceną jest wartość zbywanych wierzytelności pomniejszona o pewne dyskonto, prowizję faktora oraz ewentualnie inne opłaty, jeżeli faktor ma świadczyć na rzecz faktoranta dodatkowe usługi.

Faktoring ma na celu finansowanie jego działalności bieżącej. Korzystający z tej formy finansowania przedsiębiorca nie musi czekać na dokonanie przez swoich klientów zapłaty za świadczone usługi lub dostarczone towary-otrzymuje od faktora w okresach rozliczeniowych ustaloną kwotę. Jest to zwykle zaliczka obejmująca 50-95% wartości faktury albo kwota stanowiąca wartość faktury po dokonaniu uzgodnionych odliczeń.

W przypadku faktoringu pełnego, faktor może także przejąć ryzyko niewypłacalności dłużników sprzedanych wierzytelności. W tym ostatnim wypadku faktor szczególną uwagę będzie przykładał do oceny wypłacalności dłużników sprzedawanych wierzytelności i dlatego będzie wnikliwie analizował sytuację finansową tych dłużników, terminowość regulowania przez nich zobowiązań finansowych czy nawet sprawdzał opinię, jaką dany dłużnik cieszy się wśród przedsiębiorstw i banków.