Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wykonujących pracę na podstawie umowy-zlecenia stanowi przychód w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągany z wykonywania umowy-zlecenia, jeżeli w niej odpłatność ustalono kwotowo albo w kwotowej stawce godzinowej lub akordowej albo prowizyjnie – czytamy w Rzeczpospolitej.
W podstawie wymiaru nie uwzględnia się zasiłków, a od 1 sierpnia 2010 r. do zleceniobiorców odpowiednio stosuje się § 2 rozporządzenia ministra pracy i polityki społecznej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek.
Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne tych osób stanowi ustalona dla nich kwota podstawy wymiaru składek emerytalnej i rentowych pomniejszona o składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i chorobowe finansowane przez ubezpieczonych i potrącone przez płatników ze środków ubezpieczonego.
Gdy przez część okresu wykonywania zlecenia ubezpieczony podlega ubezpieczeniom społecznym i ubezpieczeniu zdrowotnemu, a przez część wyłącznie zdrowotnemu, natomiast przychód uzyskuje za cały ten okres, to podstawę wymiaru składek należy ustalić proporcjonalnie do okresów podlegania ubezpieczeniom.
Zmianę zasad podlegania ubezpieczeniom społecznym najczęściej powoduje przejście na etat (jeżeli wynagrodzenie z umowy o pracę jest równe co najmniej minimalnemu), wykonywanie innego zlecenia lub zakończenie tych umów czy też rozpoczęcie działalności gospodarczej.
Gdy jednak zleceniobiorca uzyskuje co miesiąc przychód wynikający z umowy (miesięczne wynagrodzenie), podstawę wymiaru składek za miesiąc, w którym przez jego część podlega obowiązkowo ubezpieczeniu zdrowotnemu, a przez część ubezpieczeniom społecznym, ustalamy proporcjonalnie do okresu podlegania tym ubezpieczeniom.
Podstawy wymiaru składek nie zmniejsza się proporcjonalnie, gdy ubezpieczony w trakcie miesiąca przystępuje do dobrowolnego ubezpieczenia chorobowego. Podstawę wymiaru składek na nie stanowi podstawa wymiaru składek emerytalnej i rentowych, pod warunkiem że nie może ona przekraczać miesięcznie 250 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w poprzednim kwartale. Przy ustalaniu tej podstawy nie stosuje się ograniczenia do kwoty odpowiadającej 30-krotności.
Więcej w Rzeczpospolitej z 8 listopada 2010 r.