Oznacza to, że w przypadku nowych środków trwałych możliwe jest obniżenie stawki już przy pierwszym odpisie amortyzacyjnym. Natomiast w stosunku do już amortyzowanych nie można tego zrobić w trakcie roku podatkowego.

W przyszłości jest możliwe podwyższenie stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych, którym je uprzednio obniżono i dokonywano niższych odpisów. Stawkę na wyższą można zmienić od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego.

Stratę podatkową można rozliczać w ciągu pięciu lat podatkowych. Wysokość obniżenia dochodu w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50 proc. straty. Może się jednak zdarzyć, że podatnik nie będzie uzyskiwał w ciągu tych lat odpowiednio wysokich dochodów, aby rozliczyć całą stratę i tym samym jej część może przepaść. To jedna z sytuacji kiedy korzystne może być obniżenie stawek amortyzacyjnych i tym samym przeniesienie kosztów z tego tytułu na następne lata podatkowe.

Obniżenie stawek może być także korzystne, gdy firma przewiduje, że będzie ponosiła wyższe koszty niż przychody. Wtedy dzięki temu może obniżyć koszty i pomniejszyć przewidywaną stratę. Jednocześnie, gdy sytuacja się poprawi, można wrócić do wyższych stawek. Na obniżonych w takiej sytuacji stawkach firma nic nie traci. Wydłuża się tylko okres amortyzacji, ale koszty amortyzacji dostosowane są do spodziewanych przychodów.

Obniżając stawki, podatnik nie musi tłumaczyć organom podatkowym. Nie ma też wymogów informowania organów podatkowych o obniżeniu stawek amortyzacyjnych. Potwierdza to Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 11 grudnia 2008 r. (ILPB3/423-582/08-2/MC).

Możliwość obniżenia nie dotyczy, niestety, indywidualnych stawek amortyzacji. Takie stanowisko zajęła Izba Skarbowa w Warszawie w odpowiedzi z 29 czerwca 2009 r. (IPPB5/423-178/09-2/DG).