Od początku tego roku wszystkie osoby uzyskujące uprawnienia emerytalne muszą się zwolnić z pracy, aby uzyskać prawo do emerytury wypłacanej przez ZUS. Po rozwiązaniu stosunku pracy emeryt może znowu podjąć pracę. Nie ma przy tym znaczenia, czy ponownie zostanie zatrudniony przez tego samego pracodawcę, czy też podejmie pracę w innej firmie.

W innej sytuacji są osoby, które od 1 stycznia 2009 r. do 30 września 2011 r. łączyły pracę zawodową z pobieraniem emerytury bez konieczności zwolnienia się u swojego dotychczasowego pracodawcy. Osoby będące w takiej sytuacji też muszą podjąć decyzję, czy są zainteresowane otrzymywaniem tylko emerytury.
W takim przypadku muszą się zwolnić z pracy i do końca września dostarczyć do ZUS świadectwo pracy potwierdzające rozwiązanie stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą. Osoby mające trzymiesięczny okres wypowiedzenia powinny do końca czerwca zawiadomić pracodawcę o planowanym odejściu z pracy.

Jeśli osoba łącząca pobieranie emerytury z pracą zawodową nie zwolni się z pracy, to od 1 października ZUS z urzędu zawiesi wypłacanie emerytury bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy u dotychczasowego pracodawcy. Nadal bowiem obowiązuje art. 6 ustawy z 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw. Specjalnie dla tej grupy osób Sejm uchwalił nowe rozwiązania.
Osoby te, decydując się na dalszą aktywność zawodową, będą mogły skorzystać ze specjalnie dla nich przygotowanego rozwiązania. Po 18 miesiącach, czyli w kwietniu 2013 r., będą mogły ponownie mieć ustaloną wysokość emerytury.

Osoby, które mają zamiar skorzystać z możliwości ponownego ustalenia wysokości emerytury, muszą jednak pamiętać, że owe 18 miesięcy jest liczone od 1 października 2011 roku, kiedy ustawa ma wejść w życie.
Reforma systemu emerytalnego zakładała uzależnienie wysokości emerytury od wysokości kapitału zgromadzonego w ZUS. Jednak część osób zachowała prawo do ustalania wysokości świadczenia na podstawie starych zasad. W takim przypadku to właśnie kwota bazowa ma zasadniczy wpływ na ustalenie wysokości emerytury obliczanej na dotychczasowych zasadach. Prawo do tak ustalanego świadczenia mają osoby urodzone przed 1 stycznia 1949 r., a także te urodzone po 31 grudnia 1948 r., które spełniły warunki do uzyskania wcześniejszej emerytury. Wysokość emerytury na dotychczasowych zasadach ustalana jest według wzoru określonego w ustawie z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Osoby, które zdecydują się na dalszą aktywność zawodową, zyskają. Nie tylko bowiem zachowają prawo do ustalenia wysokości emerytury na starych zasadach, lecz także ich nowe świadczenia będą ustalone na podstawie kwoty bazowej obowiązującej w dniu przejścia na emeryturę w 2013 r. Kwota bazowa ustalana jest corocznie i obowiązuje od 1 marca danego roku kalendarzowego do końca lutego następnego roku.
Wynosi ona 100 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto w gospodarce narodowej, pomniejszonego o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia społeczne w poprzednim roku kalendarzowym. Ze względu na to, że mimo kryzysu wynagrodzenie rośnie, łatwo można przewidzieć, że nowa kwota bazowa będzie wyższa niż ta obowiązująca np. w 2009 r.

Osoby urodzone po 31 grudnia 1948 r., które nabyły prawo do emerytury po osiągnięciu wieku emerytalnego, wynoszącego co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, a wysokość ich świadczenia została ustalona na podstawie wysokości kapitału zgromadzonego na koncie emerytalnym, mają prawo do ponownego ustalenia wysokości kapitału emerytalnego. Do obliczenia takiej emerytury podstawę stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury.

Dodatkowo taka emerytura jest zwiększana o kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego. Tak ustalona wysokość kapitału emerytalnego zaksięgowanego na koncie jest ustalana z uwzględnieniem średniego dalszego trwania życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego.
Przy czym wiek ubezpieczonego w dniu ponownego przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach. Średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach. Ze względu na to, że osoba uprawniona przechodzi na emeryturę później o 1,5 roku, to wyższy kapitał zgromadzony na koncie emerytalnym będzie dzielony przez mniejszą liczbę miesięcy, taka osoba będzie bowiem starsza, a tym samym będzie krócej pobierać wypracowaną emeryturę.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 5 lipca 2011 r.