Przedsiębiorcy prowadzący działalność gospodarczą w wynajmowanych lokalach i budynkach mogą mieć problemy z rozliczeniem niezamortyzowanej części inwestycji. Stanie się tak, gdy rozwiążą umowę przed terminem jej obowiązywania i nie zlikwidują nakładów na adaptację – informuje Rzeczpospolita.

Fiskus jest nieugięty i konsekwentnie twierdzi, że jeśli przed pełnym zamortyzowaniem inwestycji w obcym środku trwałym dochodzi do rozwiązania umowy łączącej najemcę i wynajmującego, to niezamortyzowaną część inwestycji nie jest kosztem uzyskania przychodów. Traci oczywiście na tym najemca, bo to on nie ma możliwości rozliczenia wydatków.

Przepisy ustawy o CIT oraz ustawy o PIT pozwalają, aby podatnicy indywidualnie ustalali stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych. Zastrzegają jednak, że dla inwestycji w obcych budynkach okres amortyzacji nie może być krótszy niż dziesięć lat.

Co jednak, jeśli w tym czasie firma podejmie decyzję o zmianie swojej siedziby. Co wtedy z rozliczeniami nakładów w obcym środku trwałym. Jeśli umowa została podpisana na dziesięć lat, a po pięciu firma podejmuje decyzję, że musi ją zerwać, to nie uda jej się zamortyzować inwestycji w obcym lokalu. W takiej sytuacji, z punktu widzenia przedsiębiorców, powinno być możliwe rozliczenie niezamortyzowanej części inwestycji. I fiskus co do zasady się z tym zgadza. Cytuje przy tym art. 16 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy o CIT.

Nic dziwnego, że spółka, która wystąpiła z wnioskiem o interpretację, sądziła, że izba przyzna jej rację.
Zakładała, że skoro środek trwały utracił przydatność gospodarczą z innych przyczyn niż zmiana rodzaju prowadzonej działalności, to strata będzie kosztem uzyskania przychodów.

Izba była jednak innego zdania stwierdzając, że nic nie wskazuje na to, że chodzi rzeczywiście o stratę w środku trwałym niepokrytym odpisami amortyzacyjnymi. To dlatego że powodem rezygnacji z wynajmowanego pomieszczenia jest rozwiązanie umowy najmu, której przedmiotem jest korzystanie z obcego środka trwałego. Wskutek rozwiązania umowy najmu bądź każdej innej umowy cywilnoprawnej, w wyniku której podatnik zrezygnował z tytułu prawnego do władania rzeczą, to jest obcym środkiem trwałym, niezamortyzowane nakłady poniesione na ten środek pomniejszając podstawę opodatkowania uszczuplałyby w każdym wypadku, a więc bez względu na przyczynę zmiany lub rozwiązania umowy dochody podatkowe.

Za stratę w środkach trwałych niepokryta odpisami amortyzacyjnymi nie można zatem uznać niezamortyzowanych nakładów inwestycyjnych poniesionych w obcych środkach trwałych w wyniku rozwiązania umowy najmu, a w konsekwencji rezygnacji z wykorzystywania najmowanego pomieszczenia.

Więcej w Rzeczpospolitej z 24 sierpnia 2011 r.