Na odchodne dodatkowe pieniądze bez ZUS

Rzeczpospolita (2014-12-22), autor: Justyna Zdrojkowska , oprac.: GR

gru 22, 2014
Zatrudniamy 23 pracowników. Ponieważ dwóch kontrahentów zrezygnowało z jego usług, sytuacja finansowa firmy się pogorszyła. Jesteśmy zmuszeni zlikwidować dwa stanowiska. Czy zwalnianym pracownikom musimy wypłacić odprawy? – pyta czytelnik Rzeczpospolitej
 
Tak – odpowiada ekspertka współpracująca z dziennikiem „Rz”. Na mocy ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. nr 90, poz. 844 ze zm., dalej ustawa o zwolnieniach grupowych) zatrudniający co najmniej 20 pracowników są zmuszeni do wypłaty odpraw pieniężnych zwalnianym podwładnym, jeśli do redukcji doszło w wyniku zwolnień grupowych bądź indywidualnych, również na mocy porozumienia stron.
Wysokość świadczenia zależy od stażu pracownika w firmie, które sumuje się bez względu na przerwy w zatrudnieniu, i wynosi odpowiednio wartość wynagrodzenia:
• jednomiesięcznego, jeśli podwładny był zatrudniony u tego pracodawcy krócej niż dwa lata,
• dwumiesięcznego, jeśli podwładny był zaangażowany u niego od dwóch do ośmiu lat,
• trzymiesięcznego, jeśli podwładny był zatrudniony u jednego pracodawcy więcej niż osiem lat.
Do stażu wlicza się też przejęcie pracowników na zasadach art. 231 k.p. lub gdy nowy pracodawca jest następcą prawnym stosunku pracy na mocy odrębnych przepisów.
W myśl art. 8 ust. 3 ustawy o zwolnieniach grupowych wartość odprawy ustala się jak ekwiwalent za urlop, w wysokości wynagrodzenia miesięcznego lub jego wielokrotności. W tym celu składniki w stałej stawce miesięcznej przyjmuje się w wysokości przysługującej w miesiącu nabycia prawa do odprawy. Składniki zmienne przysługujące za okresy nie dłuższe niż miesiąc – jako średnią wypłaconych w trzech miesiącach poprzedzających nabycie prawa do odprawy, zaś zmienne przyznawane za czas dłuższy niż miesiąc jako średnią wypłaconych w ciągu 12 miesięcy poprzedzających nabycie prawa do odprawy.
Zgodnie z ustawą o zwolnieniach grupowych maksymalna wartość odprawy nie może przekroczyć 15-krotności minimalnego wynagrodzenia w roku kalendarzowym, czyli w 2014 r. jest to 25 200 zł, od 1 stycznia 2015 r. będzie to 26 250 zł. Sąd Najwyższy w wyroku z 24 lipca 2009 r. (IPK 41/09) orzekł jednak, że porozumienia w sprawie zwolnień grupowych mogą gwarantować zwalnianym wyższe odprawy niż te, które przysługują na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy.

Więcej w Rzeczpospolitej z 22 grudnia 2014 r.