W sprawie nie było wątpliwości, że zobowiązania spółki w VAT za okres od lutego do grudnia 2011 r. przedawniły się 20 maja 2018 r. (trwało to dłużej niż ustawowe pięć lat, bo w trakcie biegu terminu przedawnienia doszło do jego zawieszenia z powodu wniesienia przez spółkę skargi do sądu). Mimo tego naczelnik urzędu skarbowego postanowił 18 października 2018 r. zaliczyć istniejącą nadpłatę podatkową za inny okres na zobowiązania w VAT za miesiące od lutego do listopada 2011 r. 

 

Sądy obu instancji orzekły, że było to niemożliwe, bo w momencie wydania tego postanowienia zaległości już nie było, przedawniła się.

 

Wcześniej bowiem – jak zauważył NSA ‒ uprawomocnił się wyrok WSA stwierdzający, że dyrektor izby administracji skarbowej doręczył spółce decyzję wymiarową po upływie terminu przedawnienia. Skoro dyrektor izby się spóźnił i zobowiązanie wygasło, to nie miał już podstaw do wydania kolejnej decyzji wymiarowej. Słowem nie mógł już zmieniać rozliczeń spółki.

 

Jeśli zatem nieaktualne stały się kwoty wynikające z decyzji wymiarowej, to należało też uchylić postanowienie o zaliczeniu nadpłaty – orzekł NSA (wyrok z 9 listopada 2020 r., sygn. akt I FSK 1010/20)

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 18 listopada 2020 r.