Wspólnicy spółek zależnych działających w ramach grupy kapitałowej zdecydowali się na jej restrukturyzację. W tym celu miały być przeprowadzone trzy odrębne transakcje. Najpierw w ramach wymiany udziałów wspólnicy wnieśliby aportem posiadane aktywa spółek zależnych do spółki holdingowej (sp. z o.o.) i w zamian objęliby udziały w jej podwyższonym kapitale zakładowym. Potem spółki zależne miały zostać przekształcone w spółki komandytowe. Ostatnim krokiem byłoby przekształcenie spółki holdingowej ze spółki z o.o. w komandytowo-akcyjną.

 

W konsekwencji wspólnicy zostaliby komplementariuszami spółki holdingowej i mogliby skorzystać z preferencji zapisanej w art. 30a ust.6a–6d ustawy o PIT (pomniejszenia PIT o kwotę odpowiadającą iloczynowi procentowego udziału w zysku spółki i CIT należnego od jej dochodów).

 

Dyrektor Krajowej Administracji Skarbowej przyznał, że skorzystanie z takiej preferencji jest korzyścią podatkową, o której mowa w art. 119a ordynacji podatkowej. Zastrzegł jednak, że nie zostały spełnione pozostałe warunki, o których mowa w tym przepisie, a więc fiskus nie może zastosować klauzuli przeciw unikaniu opodatkowania. Po pierwsze uzyskanie korzyści podatkowej nie byłoby głównym lub jednym z głównych powodów przeprowadzenia restrukturyzacji. Restrukturyzacja ułatwiłaby bowiem pozyskanie finansowania zewnętrznego przez jeden podmiot (spółkę komandytowo-akcyjną) reprezentujący całą grupę, a dodatkowo fakt, że komplementariuszami tego podmiotu zostałyby osoby fizyczne, zwiększyłby bezpieczeństwo spłaty zaciągniętych zobowiązań (dłużnik mógłby egzekwować zaległe środki z majątku wspólników).

 

Dyrektor KAS przyznał, że funkcjonowanie grupy, w której istniałaby hierarchia podmiotów, przyniesie korzyści ekonomiczne, np. wzrost wiarygodności i poprawę wizerunku, zwiększenie rozpoznawalności spółki oraz jego produktów, korzystne pozyskanie kapitału pozwalającego na dalszy rozwój, płynność akcji.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 13 stycznia 2021 r.