Z ordynacji podatkowej wynika, że zaświadczenie o niezaleganiu w podatkach można otrzymać również wtedy, gdy wprawdzie ma się zaległości podatkowe, ale reguluje się je w odroczonym terminie lub ratach, na podstawie decyzji organu podatkowego. Mówi o tym art. 306e par. 5 ordynacji. W takiej sytuacji uznaje się, że do dnia upływu terminów płatności (odroczonych lub rozłożonych na raty) podatnik (płatnik lub inkasent) nie ma zaległości podatkowej.

 

Na przepis ten powołała się spółka, która potrzebowała zaświadczenia o braku zaległości podatkowych, by moc startować do przetargu. Problem polegał na tym, że w jej sprawie nie doszło do odroczenia terminu płatności ani rozłożenia na raty (o czym decyduje naczelnik urzędu skarbowego na podstawie art. 67a), tylko do objęcia wierzytelności podatkowej układem w ramach postępowania restrukturyzacyjnego. To całkiem inna podstawa prawna – art. 166 par. 1 prawa restrukturyzacyjnego (Dz.U. z 2020 r. poz. 814 ze zm.).

 

Spółka uważała jednak, że sytuacja ta jest analogiczna do tej, o której mowa w art. 306e par. 5 ordynacji podatkowej. Co więcej, twierdziła, że prawo restrukturyzacyjne

 

stanowi lex specialis wobec ordynacji. Skoro więc zawarcie układu powoduje odroczenie płatności podatku, to nie powinno być przeszkód do wydania zaświadczenia o braku zaległości podatkowej – argumentowała spółka.

 

Naczelnik urzędu skarbowego był innego zdania, a rację przyznał mu WSA w Gliwicach. 

 

Skargę spółki oddalił również Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok z 8 stycznia 2021 r.,  sygn. akt II FSK 1867/20). 

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 18 stycznia 2021 r.