Pytanie KIS zadała spółka, która planowała kupować usługi reklamowe zarówno od Facebooka, jak i od Google’a. Posiadała certyfikaty rezydencji tych firm wydane przez irlandzką skarbówkę, ale miała je w formatach PDF oraz JPG, bo pobrała je za pomocą bezpiecznego kanału elektronicznego.

 

Zasadniczo polski przedsiębiorca, płacąc za reklamy, powinien potrącić 20-proc. zryczałtowany podatek „u źródła”. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy otrzyma certyfikat rezydencji zagranicznego koncernu (w formie papierowej lub elektronicznej).

 

Spółka uważała, że spełnia ten wymóg, bo – jak argumentowała – od 2017 r. certyfikaty rezydencji są wydawane przez irlandzką administrację skarbową w formacie PDF i przesyłane bezpiecznym kanałem elektronicznym.

 

Przepisy prawa podatkowego nie wymagają, aby certyfikat rezydencji był dokumentem powstałym w określonej formie i by tylko w takiej formie był udostępniany podatnikowi (płatnikowi) – przekonywała spółka.

 

Dyrektor KIS uznał jednak, że PDF nie wystarczy. Wyjaśnił, że certyfikaty rezydencji są, zgodnie z art. 4a pkt 12 ustawy o CIT, zaświadczeniem wydawanym przez właściwe władze podatkowe obcego państwa, więc kopia dokumentu nie wystarczy.

 

Z fiskusem nie zgodziły się sądy obu instancji. WSA w Szczecinie orzekł, że skoro od 2017 r. irlandzka skarbówka uznaje certyfikaty udostępnione przez oba koncerny za ważne, to mogą być one uznane za zaświadczenie spełniające wymóg z art. 4a pkt 12 polskiej ustawy o CIT.

 

Według sędziów, jeśli polski fiskus uważa inaczej, to powinien to uzasadnić, a nie po prostu odmówić ważności dokumentom, uznając je za kopie.

 

Wyrok ten utrzymał w mocy Naczelny Sąd Administracyjny.

 

Ostatecznie dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (interpretacja indywidualna z 26 lutego 2021 r., sygn. 0115-KDIT2-3.4010.209.2017.12.MJ) zgodził się ze stanowiskiem podatnika.

Więcej w Dzienniku Gazecie Prawnej z 8 marca 2021 r.