Jak czytamy w Rzeczpospolitej, jeżeli nabywca dokonuje importu usług, z którym wiąże się konieczność opodatkowania i wykazania transakcji w deklaracji VAT, to zbywca dokonuje „eksportu” tych usług, co obliguje go do poinformowania administracji podatkowej o fakcie przerzucenia na nabywcę konieczności rozliczenia podatku od transakcji.
Ustawa przede wszystkim wymaga od świadczących usługi na rzecz podatników z innych państw członkowskich powiadomienia urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym o zamiarze dokonywania eksportu usług.
Podatnicy nie są zobowiązani do rejestracji eksportu usług wtedy, gdy zgodnie z przepisami kraju członkowskiego nabywcy podatek nie jest rozliczany (lub może nie być rozliczany) przez usługobiorcę. W wyniku ostatnich zmian przepisów wspólnotowych oraz krajowych większość usług świadczonych między krajami członkowskimi musi być rozliczona przez tego ostatniego. Istnieją jednak wyjątki, kiedy podatek może być rozliczony przez usługodawcę, który w tym celu zarejestruje się w kraju, w którym usługa jest świadczona.
Na dokonującym eksportu usług ciąży obowiązek odpowiedniego zafakturowania wykonanych świadczeń. Treść tej faktury obejmuje wszelkie dane, które są ujmowane na zwykłej fakturze, prócz stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.
Dokument ten powinien zawierać ponadto numer, pod którym nabywca usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, oraz informację, że zobowiązanym do rozliczenia podatku jest nabywca usługi, lub odesłanie do odpowiedniego przepisu dyrektywy, na podstawie którego zobowiązanym do rozliczenia tego podatku jest nabywca usługi.
Innym obowiązkiem podatnika jest wykazanie w prowadzonej ewidencji VAT wszelkich usług, których miejscem świadczenia jest terytorium innego kraju. W tym wypadku należy ujawnić nazwę usługi, jej wartość bez podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze.
Więcej w Rzeczpospolitej z 21 kwietnia 2010 r.